Tras atopar unha mantis en patureza puxemonos a investigar ...
A sobreprotección réstalles autonomía, dignidade e sentido común, cualidades imprescindibles para o desenvolvemento integral como persoas .
Algunhas características son:
Intentan evitar aos fillos e fillas cualquiera situación desagradable ou difícil. E se non poden evítalo os adultos o solucionarán. Por exemplo: intervenir cando otros nenos ou nenas da escola molestan ou resolverlle un conflicto. Isto réstalles autonomía e a enseñanza de enfrentarse aos problemas por eles ou elas mesmas.
Non deixan que os seus fillos e fillas exploren. Ven moitos perigos e os evitan , por exemplo: no entorno natural ou lugares que consideran perigosos.
Responden a todas as suas demandas.
Non poñen límites e iso os leva a ser adultos egoístas nun futuro, que creen que todo o mundo está para complacerlles.
Limitan demandas de independencia: non valoran os pequenos logros, como vestirse sós ou soas, ainda que non o fagan correctamente.
Tentan controlar o que fan, o que sinten, como se relacionan... non respectan a súa vida independente ( dentro do límite da idade) e creen que deben que sábelo todo. Cando crecen non les permiten ir cos amigos ou amigas porque aínda son moi pequenos.
Fanlle as cousas aínda que o neno ou nena xa teña autonomía para fácelo polo que lle dan a mensaje subliminal de que non saben facelo.
Contestan por eles, dan respostas no seu nome.
Estes proxenitores pensan que o fan ben e costalles recoñecer o exceso de protección.
Danos da sobreprotección: inseguridade, egoísmo, inmadurez, falta de autonomía, problemas nas relacions sociales, desconfianza, baixa autoestima, etc.
Todos e todas queremos facelo o mellor posible pero de cando en vez temos que reflexionar e ver se estamos a soltar fio para que crezcan saudablemente.
Cómo superalo:
Darles o tempo que precisen para facer ás cousas e para comunicarse.
Valorar o que fagan autónomamente.
Permitirlles explorar libremente.
Interferir o menos posible nas relacións que establece cos iguais.
Establecer límites claros , que podan entender.
Permitirlles resolver conflictos cos iguais.
Dar facilidades para a autonomía: roupa e calzado que podan poñer e quitar fácilmente e sen axuda, buscar opcións que permitan que o fagan so ou sopa, por exemplo: unha culler máis adaptada para qué poda comer un iogourt, axudarlles a facelo sos ou soas paso a paso, permitirle elegir a súa roupa ( sempre que non se á incompatible co tempo e necesidades),etc.
